Poecilia reticulata gupik pawie oczko


Oceń ten post!

 

 

Rząd => Cyprinodontiformes Karpieńcokształtne => rodzina piękniczkowatych (Poeciliidae) => rodzaj Poecilia =>

Poecilia reticulata gupik pawie oczko

Etymologia: Poecilia: grecki, poikilos = z dużą ilością kolorów

Pawie oczko, gupik, gupik pawie oczko (Poecilia reticulata) – gatunek niewielkiej, południowoamerykańskiej ryby z rodziny piękniczkowatych (Poeciliidae). Jedna z najbardziej popularnych i najbardziej polimorficznych słodkowodnych ryb akwariowych, opisywana w literaturze pod wieloma nazwami synonimicznymi. Introdukowana do walki z larwami komarów w wielu krajach, na wszystkich kontynentach, poza Antarktydą. Charakteryzuje się wyraźnie zaznaczonym dymorfizmem płciowym przejawiającym się głównie w okazałości płetw i różnorodności ubarwienia samców. W hodowlach akwarystycznych wyselekcjonowano wiele standardów hodowlanych.

Występowanie
Zasięg naturalny gupika obejmuje część Ameryki Południowej położoną na północ od Amazonki wraz z częścią wysp Antylskich. Najdalej na północ gatunek ten sięga do Wysp Dziewiczych, notowany był poza tym na wyspie Barbados i Trynidad. Z ojczystej Ameryki gupiki rozprzestrzenione zostały do innych rejonów świata. W większości przypadków do środowiska naturalnego trafiły najprawdopodobniej z hodowli. Stwierdzone zostały w środowisku naturalnym w różnych krajach Ameryki Środkowej (np. w Kostaryce, Meksyku, na Jamajce i Kubie), na wyspach Oceanii i w Australii, w krajach Azji południowej (np. w Indonezji, Indiach, Arabii Saudyjskiej), w Afryce (np. w Zambii, Ugandzie i RPA), w różnych krajach europejskich (w Albanii, Czechach, Słowacji, Holandii i na Węgrzech) oraz w USA.
Zamieszkuje ciepłe źródła i ich ścieki, zarośnięte rowy i kanały. Występuje w różnych siedliskach, począwszy od bardzo mętnej wody w stawach, kanałach i rowach na niskich wysokościach, po dziewicze górskie potoki na dużych wysokościach. Występuje w różnorodnych siedliskach o niskim natężeniu drapieżników, zwykle w bardzo małych strumieniach oraz gęsto porośniętych roślinnością jeziorach i źródłach. Ma szeroki zakres zasolenia, ale do przeżycia wymaga dość wysokich temperatur (23–24 °C) i spokojnej, porośniętej roślinnością wody.
Spotykane są nawet w silnie zanieczyszczonych zbiornikach. Gupiki przebywają zwykle w pobliżu powierzchni wody.

Pokarm:
Żywią się różnorodnym pokarmem, w zależności od zajmowanego środowiska: drobnym zooplanktonem (pierwotniaki, wrotki), skąposzczetami, małymi owadami (zwłaszcza larwy muchówek), glonami i szczątkami zwierząt.

Opis
Wielkość: samica do 6 cm, samiec do 3–4 cm.
Samce dojrzewają w wieku 2 miesięcy, a samice w wieku 3 miesięcy
Wygląd: wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec smuklejszy i znacznie mniejszy, o niepowtarzalnym układzie różnokolorowych plam. Ma wydłużone płetwy grzbietową i ogonową. Samice są oliwkowo-szare, z beczułkowatym brzuchem (dojrzałe płciowo samice mają w okolicy płetwy odbytowej tzw. „plamę brzemienną”) i zaokrągloną płetwą odbytową. Samce odmian hodowlanych mają np. rozwiniętą płetwę ogonową (wyróżnia się wiele standardów płetw ogonowych gupika). Istnieje wiele odmian zróżnicowanych pod względem barwy i kształtu płetw. Dzikie, wyjściowe formy gupika w akwarystyce niemal niespotykane, hodowane jednak nadal przez wyspecjalizowanych akwarystów, ceniących formy naturalne, genetycznie czyste.

Ryba ta wymaga średniego akwarium: w grupach powyżej 5 osobników; minimalny rozmiar akwarium 60 cm, uchodzi za łatwą w hodowli, jednak w przypadku odmian hodowlanych zalecana jest jedynie doświadczonym akwarystom. Jej hodowla wymaga czasu, cierpliwości oraz znajomości zasad dziedziczenia.

Minimalna zalecana pojemność zbiornika to ok. 30 litrów dla jednego samca i trzech samic, przy gęstej obsadzie roślinności. Niektórzy hodowcy sugerują nawet, że w akwariach hodowlanych, na czas rozrodu, należy zapewnić 15 litrów dla jednego samca i dwóch samic. Młode po urodzeniu są odławiane do większego zbiornika. Optymalna temperatura to 20–23 °C (pH ok. 7), rasowe odmiany są bardziej wrażliwe i wymagają wyższej temperatury (nawet do 27 °C). Zalecana twardość wody to >11 °N, a pH 6,5–8. Woda powinna zawierać dodatek niewielkiej ilości soli akwarystycznej, która zabija pierwotniaki oraz reguluje przemianę materii ryb.

Pokarm: Gupik jest rybą wszystkożerną. Chętnie spożywa każdy rodzaj pokarmu, musi być jednak karmiony w sposób urozmaicony. Monotonna dieta (szczególnie oparta na sztucznym pokarmie) jest dla gupików szkodliwa. Uwielbia polować na żywe larwy komarów: ochotkę i wodzienia, mniejsze żywe dafnie i na narybek. Można również podawać zmrożone i posiekane dżdżownice, mrożone serce wołowe, mrożoną ochotkę, mrożony wodzień, pokarmy płatkowe roślinne i suszone dafnie. Do prawidłowego rozwoju wymagają również pokarmu roślinnego (glony). Można też podawać rozdrobnione liście szpinaku i sałaty, oraz rozmoczone płatki owsiane i kaszę mannę.

Należy starannie dobrać obsadę akwarium, w którym hodowane są gupiki. Długie i kolorowe płetwy samców mogą stać się łupem ryb (takich jak brzanka sumatrzańska), lubiących „podgryzać” płetwy innym osobnikom. Ważny jest też właściwy dobór proporcji płci gupików. Samce niemal cały swój czas dzielą pomiędzy odżywianie się i ściganie samic w celu zapłodnienia. Stąd też należy zadbać, aby na jednego samca przypadały co najmniej dwie lub trzy samice. W przeciwnym wypadku samice będą stale zestresowane i wyczerpane ciągłymi zalotami.

Rozmnażanie
Samce są o połowę mniejsze od samic, mają kolorowy ogon i płetwę ogonową; płetwa odbytowa przekształca się w gonopodium do wewnętrznego zapłodnienia. Samce nieustannie gonią i łączą się w pary z samicami.
Samice mogą przechowywać plemniki do późniejszego zapłodnienia i mogą produkować młode co cztery tygodnie. Ciężarne samice można rozpoznać po czarnym trójkącie pomiędzy płetwą odbytową i miedniczą. Po ciąży trwającej od czterech do sześciu tygodni samice rodzą 20–40 żywych młodych. Nie sprawuje żadnej opieki rodzicielskiej, a rodzice mogą nawet polować na swoje młode.
Gupiki są rybami jajożyworodnymi, samice nie składają ikry, lecz rodzą w pełni ukształtowane młode, gotowe do samodzielnego życia. Do rozmnażania odpowiednia jest temperatura wody od 22 °C do nawet 30 °C najczęściej w Polsce to ok. 26-27 °C. Przy prawidłowych parametrach wody, rozmnażanie tego gatunku nie sprawia żadnych kłopotów. Zapłodnienie ma charakter wewnętrzny, samiec dokonuje go za pomocą płetwy odbytowej przekształconej w gonopodium. Ciąża trwa około 22–26 dni. Tuż przed samym porodem dobrze jest umieścić samicę w specjalnym kotniku akwarystycznym (zanurzanej w zbiorniku plastikowej klatce). W ten sposób narybek zostanie uchroniony przed zjedzeniem przez matkę lub starsze osobniki (kotnik nie jest niezbędny, jeśli w akwarium jest bardzo dużo roślin i mało ryb, ale i tak nawet wówczas trzeba się liczyć ze stratą dużej części młodych gupików). Poród trwa zwykle kilka godzin. Liczba małych rybek zależy od wzrostu, wymiarów i warunków życia samicy. Jest ich od kilku do kilkudziesięciu, a nawet do 250 (w hodowlach). Małe rybki należy karmić specjalnym pokarmem pyłowym dostępnym w sklepach akwarystycznych. Na pierwsze kilka dni wystarczyć jednak może gotowane i roztarte żółtko jaja kurzego.

Samica gotowa jest do kolejnego zapłodnienia już w kilka godzin po porodzie. Jeżeli do zbliżenia nie dojdzie, może użyć spermy tego samego samca, którą jest w stanie magazynować. W ten sposób potrafi zajść w ciążę nawet 4 razy z rzędu. Rozwój zarodków następuje w temperaturze od 18.5 °C do nawet 31 °C.

Hodowla gupików polega na wybieraniu i krzyżowaniu osobników o najlepszych cechach, takich jak kształt ogona, czy barwa. Ponieważ kojarzy się zwykle osobniki z tej samej hodowli, jest to chów wsobny.

Standardy hodowlane gupika
Na potrzeby akwarystów, którzy swoje okazy coraz częściej zaczęli wystawiać na specjalnych wystawach i konkursach, opracowano szczegółowe normy. Normy te związane są z systemem punktacji, oceniającym głównie wielkość, kształt płetwy ogonowej i grzbietowej, kształt i odpowiednie proporcje ciała, sposób pływania, a także barwę ciała i płetw.

Aktualnie wyróżnia się 12 standardowych rodzajów gupików, wydzielonych głównie na podstawie kształtu płetwy ogonowej:

A – wachlarz – płetwa ogonowa powinna mieć kształt wąskiego trójkąta, którego wierzchołek tworzy odpowiedni kąt,
B – triangel – płetwa ogonowa powinna mieć kształt szerokiego trójkąta, którego kąt wierzchołkowy ma odpowiednią ilość stopni,
C – welon – płetwa ogonowa długa, jej górna i dolna krawędź mają być łukowato wygięte, a tylna krawędź powinna być wklęsła,
D – proporczyk – płetwa ogonowa powinna mieć kształt wydłużonego prostokąta, zaokrąglonego u nasady,
E – dwumiecz – płetwa ogonowa powinna być owalna, a jej górne i dolne promienie muszą być mieczowato wydłużone (kształt mieczy),
F – górny miecz – płetwa ogonowa owalna, a jej górne promienie muszą być mieczowato wydłużone i biec równolegle do osi ciała,
G – dolny miecz – płetwa ogonowa powinna mieć kształt owalny, jej dolne promienie wydłużone w kształcie miecza,
H – lira – płetwa ogonowa powinna przypominać kształtem lirę,
I – łopatka – płetwa ogonowa w kształcie łopatki saperskiej,
J – płomyk – płetwa ogonowa o kształcie płomienia świecy,
K – rakietka – płetwa ogonowa okrągła o kształcie rakietki ping-pongowej,
L – igiełka – płetwa powinna być okrągła i wydłużona na kształt igły.

 

Poecilia reticulata gupik pawie oczko odmiany

Poecilia reticulata gupik pawie oczko odmiany

A – Wachlarz, B – Triangel, C – Welon, D – Proporczyk, E – Dwumiecz, F – Górny miecz,

G – Dolny miecz, H – Lira, I – Łopatka, J – Płomyk, K – Rakietka, L – Igiełka

 

 

Poecilia reticulata gupik pawie oczko

Poecilia reticulata gupik pawie oczko

autor zdjęcia Marrabbio2

 

źródło :    Wikipedia       Fishbase

obrazy Google

 

 

 

 

 

(14)



Wszystkie zdjęcia są własnością ich autorów. Zostały użyte na stronie wyłącznie w celach informacyjnych.
All pictures are property of their authors. They were used on the site for information purposes only

322total visits,1visits today


Inne gatunki z tej rodziny...

Dodaj komentarz

?